Veel mensen zijn angstig voor de dood en daardoor vaak angstig voor het leven zelf. Ze laten het leven voorbij gaan, blind, in de hoop dat er ooit een wonder gebeurt. Dat alles beter wordt. Maar hoe? Ze zien niet in dat ze zelf de vormgevers van hun leven zijn.
Wees vrij om te luisteren naar de vleugels van vogels in de wind. Wees vrij te kijken naar de wolken in de lucht die als een zachte omhelzing voor de zon dansen. Geef de ander je groet met een glimlach en herkenning in het hart. Zou de wereld er niet koud en kil uitzien zonder jouw aanwezigheid. Elke groet, elke glimlach geeft licht op de schaduw van het leven. Elke daad van broederschap creëert eenheid zoals deze bedoelt is. Geen afscheiding meer, maar de omhelzing van elkaar in liefde; in gedachten of via de fysieke expressie. Voor echte liefde maakt dit geen verschil. Wat meetbaar is hoeft niet de waarheid te zijn. Open je ogen en kijk vooruit, echter, je ziet niet opzij en van
Ons is een lichaam gegeven, toch bouwen we tempels, kerken en andere huizen van verering. Ons zijn oren gegeven, maar luisteren doen we slechts naar anderen wiens woord we voor waarheid aannemen. Ons zijn ogen gegeven om te kijken, maar we kijken slechts buiten ons. We voelen, maar alleen wat de ander ons aandoet. Onze aandacht is niet gericht op wat er reeds in ons is, maar alleen wat er zich buiten ons afspeelt. We zijn slechts waarnemers van de halve waarheid. Onze aandacht gaat naar buiten en we verliezen haar kracht. Continue zijn onze zintuigen erop gericht wat er zich buiten ons afspeelt en vergeten we onze innerlijke rijkdom. God bouwde niet de kerk, hij gaf ons het lichaam. Wat we zien is niet
Het licht dat in de kern van iemands ziel schijnt is niet zichtbaar voor het oog dat niet in staat is zichzelf te zien. We zien de ander slechts door de sluiers van onwetendheid die we voor onszelf hebben opgetrokken.